Tomasz Bajerski – z żużlem za pan brat

Przedstawiając przedsezonowo ekipę naszych żużlowców, nie sposób również pominąć opiekuna zespołu „Skorpionów”. Tomasz Bajerski jako menedżer stał się już specjalistą od awansów do wyższej klasy rozgrywkowej, co w zeszłym roku stało się dziełem naszego klubu. Selekcjoner naszej drużyny należał przed laty do grona tych żużlowców, którym za czasów juniorskich wróżono wielką karierę.

Jako wychowanek Apatora Toruń cały okres juniorski przejeździł w swoim macierzystym klubie. Od samego początku na tle rówieśników był zawodnikiem wyróżniającym się, na co składały się stale progresywne osiągane wyniki indywidualne. W tym czasie drużyna toruńskich „Aniołów” każdego roku zdobywała medale DMP (trzy medale brązowe oraz dwa srebrne) a Tomasz Bajerski był jednym z najmocniejszych punktów tamtego zespołu. Obecny menedżer „Skorpionów” dwukrotnie w tym czasie osiągał tytuł indywidualnego młodzieżowego Mistrza Polski (1993 oraz 1996), wchodząc w dorosły żużel, ze średnią biegową w lidze (2,283). Oprócz osiągnięć indywidualnych na krajowym „podwórku” uzyskiwał również znaczące wyniki zespołowo jak chociażby w MMPPK (złote medale 1992, 1993 oraz brązowe medale 1994 i 1995) czy DMPJ (złoty medal 1992 oraz srebrny 1993).

Wejście w „żużlową dorosłość” było bardzo udane ale nastąpiło już w barwach Stali Gorzów dla której Tomasz Bajerski jeździł przez kolejne cztery sezony w latach 1997-2000, zdobywając przy tym kolejne dwa medale DMP, tym razem jeden srebrny i jeden brązowy. Powrót przed sezonem 2001 na stare śmieci do Torunia, dał ówczesnemu zawodnikowi nowy impuls do kolejnych wyzwań, które pojawiły się na horyzoncie bardzo szybko.

Zdobyty złoty medal DMP już w pierwszym sezonie po powrocie do macierzystego klubu z pewnością musiał Tomaszowi Bajerskiemu bardzo dobrze smakować. Kolejny rok zmagań w Ekstralidze w barwach toruńskich „Aniołów” był z kolei indywidualnie najlepszym w karierze jeśli chodzi o starty jako senior, zwieńczony rezultatem średniej biegowej (2,144). Życiowy rok pod względem indywidualnych osiągnięć został potwierdzony przez awans poprzez kwalifikacje do cyklu Grand Prix 2003. Zajęcie szóstego miejsca premiowanego awansem podczas GP Challenge rozgrywanego w Pile 25 sierpnia 2002 roku dało Tomaszowi Bajerskiemu możliwość rywalizacji z najlepszymi na świecie.

Droga przez Grand Prix 2003 nie była dla obecnego menedżera ebebe PSŻ Poznań usłana różami. Najlepszy występ wychowanek Apatora Toruń zanotował podczas GP Słowenii w Krsko gdzie zawody zakończył na szóstym miejscu odpadając dopiero w półfinale i wywożąc przy tym z Areny Matije Gubca 13 cennych punktów do klasyfikacji generalnej. Drugi najlepszy wynik Tomaszowi Bajerskiemu udało się uzyskać w GP Szwecji na torze w Aveście ponownie osiągając półfinał, tym razem było to ósme miejsce z dorobkiem 11 punktów. Pozostałe występy mniej lub bardziej udane kończyły się na fazie zasadniczej zawodów. W dziewięciu rundach Tomasz Bajerski zgromadził łącznie 51 punktów co w ostatecznym rozrachunku dało mu 15 miejsce w klasyfikacji końcowej cyklu Grand Prix 2003.

Po tak udanym sezonie przyszedł trochę gorszy w wykonaniu drużyny Apatora Toruń, która uplasowała się na czwartym miejscu oraz dla samego zawodnika notujący dużo niższą średnią biegową. Zmiana barw klubowych na Wybrzeże Gdańsk i jak się później okaże, ostatni odjechany sezon w Ekstralidze, nie przyniosły znaczącego progresu a wynik indywidualny wyniósł 1,354.

Lata od roku 2006 do 2010 to dla Tomasza Bajerskiego czas występów głównie 2. Lidze Żużlowej. Dwa udane sezony 2007 oraz 2008 na tym poziomie rozgrywek w barwach drużyn kolejno Daugavpils (2,205) oraz Miskolc (1,973) nieuchronnie koronują karierę zawodniczą obecnego menedżera naszej drużyny. Ostatnie występy na torze przypadły w barwach drużyny z Piły w 2010 roku po czym nastąpiło definitywne odwieszenie kevlara.

Dla Tomasza Bajerskiego nie oznaczało to jednak całkowitego rozbratu z żużlem. Po zdobyciu uprawnień trenerskich oraz reaktywacji PSŻ Poznań przyjmuje stanowiska trenera drużyny i od sezonu 2017 do 2019 prowadzi nasz zespół w rozgrywkach 2. Ligi Żużlowej. Najbliżej pierwszego sukcesu trenerskiego jest w roku 2019 gdzie po słynnej finałowej potyczce z drużyną z Bydgoszczy musi uznać jej wyższość. W latach 2020-2021 dostaje pod swoje skrzydła zespół Apatora Toruń, z którym już w pierwszym sezonie w cuglach powraca do Ekstraligi by w kolejnym roku spokojnie utrzymać byt w strukturach najlepszej żużlowej ligi świata. Od 2022 ponownie obejmuje stery w naszym klubie prowadząc „Skorpiony” do upragnionego awansu do 1. Ligi Żużlowej.

Foto: Sandra Rejzner, Wacław Troszka, Arkadiusz Gola

Autor: Dawid Procajło